O smokach i higienie jamy ustnej (2010-11-22)

Już po opublikowaniu poprzedniego wpisu, w piątek popołudniu, okazało się, że Smyk dostał jeszcze jeden książkowy prezent, doręczony pocztą.

Tym razem jest to przepięknie wydana książka o Smokach.
Szczęście Hultajstwa sięgnęło zenitu. Teraz ma książki (po polsku!) o dinozaurach, pająkach i smokach. Obawiam się, że jeśli dostałby jeszcze album o rekinach, to chyba by ze szczęścia eksplodował...

W piątkowy wieczór doszło też do zabawnej, z mojego punktu widzenia, sytuacji.
Wpadli do nas sąsiedzi ze swoimi trzema wnuczkami żeby złożyć Smykowi spóźnione życzenia urodzinowe. Jedna z dziewczynek przyniosła ze sobą napój w butelce z zamknięciem, którego się  nie odkręca, a jedynie pociąga, wkłada do buzi i wtedy można się napić. Napój postawiła na stoliku i zajęła się zabawą. Kolorowy napój przyciągnął uwagę Smyka, który w pewnym momencie nie zniósł pokusy, i poczęstował się. Biorę go na stronę i pocichu pytam po polsku:

- Synku, to nie twój soczek, kto Ci go pozwolił pić?
- Tata...
- Tak? Bo to nie jest twój soczek tylko Szarlot. Ona brała go do buzi i teraz na tej butelce są jej zarazki. Chcesz, żeby Ci wygniły ząbki tak jak jej?
- Nie...

Dygresja: Córki sąsiadów nie uważają za stosowne dbać o mleczaki swoich pociech, i rzeczywiście 4-letnia Szarlot nie ma już większości zębów, a resztki tych co ma są czarne, co Smyk sam zauważał już wielokrotnie.

Smyk wybiegł z pokoju, najpierw myślałam, że zawstydzony sytuacją, ale po chwili zdało mi się, że słyszę dźwięki dobiegające z łazienki. Idę sprawdzić. W łazience spłakany Smyk ostro szoruje zęby.

- Mama ja nie cie zieby mi źgniły zięby! Buuuu!!!
- Nie zngniją ci...
- Ale...
- Nie zgniją, szybko tu przbiegłeś je umyć, jeszcze dodatkowo wypłukamy płynem.

Okrutna lekcja, ale mam nadzieję, że już się Smyk nigdy nie chwyci tego, co kto inny wkładał do buzi.