Ognisko (2009-08-18)

Niedawno spotkaliśmy się w kilka rodzin na tradycyjnym polskim ognisku.

Znajomy znajomych miszka kilka kilometrów za miastem, w lesie, w pobliżu przepływa potok a sarenki i jelonki przychodzą paść się do ogródka.

Znikome ślady cywilizacji - idealne miejsce na tego typu imprezę.

Dzieciaki (sztuk 8) mogły biegać i wrzeszczeć do woli.

Wprawdzie rodzice mieli pewne obawy czy aby dom gospodarza nie zostanie zrównany z ziemią, ale ostał się i to nawet w jednym kawałku.

Gospodarz dzieci lubi i na igraszki milusińskich patrzył łaskawym okiem sycąc uszy ich śmiechem, bo jak sam stwierdził, dawno tyle go w tej okolicy nie było.

Kiełbasa pieczona na patyku nad ogniskiem smakowała wyśmienicie, ale dzieciaki bardziej cieszyło palenie słomy wyciąganej z kostek, które służyły nam za siedziska. Spalili jej sporo, cudem jakimś pobliski dom nie poszedł z dymem.

Jak widać kusiliśmy licho dość mocno i w końcu je obudziliśmy. 

Dało ono znać o swojej obecności przez żądełka os, które skądś się znalazły i pokąsały piątkę z ósemki dzieciaków. 

Ciekawe, że nie użądliły nikogo z dorosłych ani 3-miesięcznego niemowlaka w wózku...

Nikt nie jest uczulony na jad, więc na łzach się skończyło. Długo też nie były one przelewane bo palenie słomy okazało się zajęciem zbyt absorbującym, żeby marnować czas na płacz.