Zabawne skutki lenistwa o poranku (2007-12-13)

Bardzo nie chciało mi się dzisiaj rano wstawać z łożka. A co tam, raz można sobie pofolgować, i wstałam pół godzinki później niż zwykle.

W związku z tym część porannych misteriów łazienkowych odbywałam w towrzystwie Hultajstwa, który skrzętnie wykorzystał niecodzienny dostęp do zasobów łazienkowych i zapodał mi poranny kabarecik.

Na pierwszy ogień padł mój pędzel do pudru i krem. Ponieważ pudełka z sypkim pudrem nie dostał do łapki, a przyniesione z pokoju i przystawione do umywalki krzesełko okazało się  za niskie, żeby Bobas sam mógł sobie dosięgnąć do tego luksusowego produktu, w zastępstwie użył kremu. Otworzył go sobie, ściągnął fabryczne sreberko (taaak, krem był nówka) poczym zaczął maczać w nim pędzel i malować po czym się dało, m.in. po drzwiach, ścianie i sedesie.

Po konfiskacie kremu Smyk postanowił postawić swoje krzesełko  na sedesie i w ten sposób dostać się do położonych wyżej półek, do których nie sięga stojąc ani na spuszczonej klapie toalety ani na spłuczce.

Niestety krzesełko co i rusz spadało zanim mały spryciarz wogóle zaczął się wspinać na tę misterną konstrukcję co wywołało rzewny płacz Hultajstwa. W pewnym momecie krzesełko spadając przewróciło jakiś pojemnik z wodą, w ktorej wcześniej taplało się moje maleństwo, oblewajc Małego itrzeba bylo przebrać i spodnie i skarpetki.

Nie pozostało nic innego jak wleźć na sedes, co Smyk ma opanowane do perfekcji, i dobrać się do dobrze znanego pudełka z maściami. Pudełko to poza sprytnym mechanizmem otwierania, nie budzi już zainteresowania Bobasa, chociaż tym razem znalazło się tam coś ciekawego (nowego) - gruszka do czyszczenia noska małego Bobaska gdzieś tam ostatnio znaleziona.

Ponieważ paluszka nie dało się wsadzić do otworu, mama musiała naciągać wodę a Bobas wylewał ją do miski.